معنی هم نبردی در لغت نامه دهخدا

هم نبرد بودن. هم زور بودن یا روبه رو شدن در میدان جنگ:، که چوگان و میدان و مردی مراست، ابا جنگیان هم نبردی مراست.، فردوسی.، با هرکه به حکم همنبردی، بندی کمر هزار مردی.، نظامی.، در این هم نبردی چو روباه و گرگ، توسرکوچک آیی و من سربزرگ.، نظامی.، - هم نبردی کردن، روبه رو شدن و جنگیدن:، اگربا من او هم نبردی کند، نه مردی که آزادمردی کند.، نظامی

معنی هم نبردی در فرهنگ لغت هوشیار

با هم نبرد کردن منازعه، حریف هم بودن همزوی

معنی هم نبردی - جستجوی لغت در جدول جو

هم نبردی

لغت نامه دهخدا

هم نبردی

فرهنگ لغت هوشیار

هم نبرد

دوتن که با هم نبرد کنند، هماورد، هم جنگ

فرهنگ فارسی عمید

هم نبرد

(هََ نَ بَ)

هم ناورد. دو تن که با یکدیگر نبرد کنند:
به جز پیلتن رستم شیرمرد
ندارم به گیتی کسی هم نبرد.
فردوسی.
اگر هم نبرد تو باشد پلنگ
بدرّد بر او پوست از یاد جنگ.
فردوسی.
منم گفت: شایستۀ کارکرد
اگر نیست او را کسی هم نبرد.
اسدی.
زره دار گردی همانگه ز گرد
برون تاخت و آمد برش هم نبرد.
اسدی.
چو ایشان ز هم می برآرند گرد
من و تو شویم آنگهی هم نبرد.
اسدی.
چون کوشم با غمت که گردون
کوشید و نبود هم نبردش.
خاقانی.
چون شاهسوار چرخ گردان
میدان بستد ز هم نبردان...
نظامی.
دلیرانه می گشت و میخواست مرد
تهی کرد جای از بسی هم نبرد.
نظامی.
گرم ژرف دریا بود هم نبرد
ز دریا برآرم به شمشیر گرد.
نظامی.
رجوع به هم ناورد شود